Spelen van de accordeon was 30, 40 jaar geleden iets wat heel geliefd was en door veel mensen werd gedaan. Helaas, de afgelopen 40 jaar is dit instrument op de achtergrond verdwenen. Door popgroepen, het optreden bij Maxima haar huwelijk met koning Willem Alexander heeft de accordeon weer een status gekregen die een hoogte heeft die het verdient. Aurora heeft gelukkig weer enkele jonge leden die nog alleen les hebben, maar binnen niet afzienbare tijd het orkest gaan versterken.
Hanna van der Elst werd lid in 1980 van Aurora, toen een zeer gewilde vereniging, waar je wel moest kunnen presteren om in het orkest te mogen meespelen. In die tijd was muziek maken thuis heel gewoon; ook bij Hanna. Haar zusters speelden gitaar en banjo en haar vader accordeon. Hanna vond dit instrument geweldig en pappa was verrukt; een navolger.

“Ik was net zes en mijn vader kwam thuis met een 32 basser!  Hanna was dol gelukkig en begon te spelen. 

“Ik ben op les gegaan bij Forzando in Amsterdam-N. Het ging zo goed, dat ik al snel een grotere accordeon nodig had en pa legde 800 gulden neer voor zijn kleine meisie. De schat! (een vermogen in die tijd!) Het werd een Paolo Soprani met 120 bassen. En toen ging ik los!”

Veertien jaar lang is ze lid geweest bij  ”Forzando”, maar verhuisde naar Huizen in het Gooi. Ze ontmoette daar Sita van der Bergh, toen al lid van Aurora en haar man was dirigent en vroeg haar mee om te komen luisteren. “Neem wel je accordeon mee”, was het advies van Sita.

Dat mondde uit in een hechte vriendschap en orkestverbondenheid, want zowel Hanna als Sita zijn verknochte leden van Aurora.

“De donderavond is mijn uitgaansavond. Ik geniet met volle teugen. Maar, daarnaast zijn lezen, fietsen, puzzelen  en werken in de tuin zaken die ik heel graag doe. “

En als ik vraag: “De donderavond overslaan? Is dat mogelijk?”

“Wat? De donderdagavond overslaan? Nou ik dacht het niet.  Samen muziek maken, grappen naar en met  elkaar maken  en een lekker wijntje drinken is iets wat ik niet makkelijk zal missen. Aurora is uitgaan, genieten en een deel van mijn leven. Zolang ik kan spelen en goed ter been ben, blijf ik lid!”

Hanna blijft nog 100 jaar lid!